Inmiddels de vierde keer dat ik dit verhaal aan het typen ben en ik hoop dat het nu echt lukt. De eerste keer had ik al heel veel getypt op t terras en dacht dat t was opgeslagen. Nou niet dus. De tweede keer deed internet t niet waardoor alles daarna weer weg was en bij de derde keer zag ik een enorm beest lopen waarvan ik zo schrok dat alles weer kwijt was. Zat zo lekker buiten maar zit nu trillend weer binnen.  Beginnen met typen dan maar?

Ben nu al 2 weken in Suriname en de tijd vliegt. Heb het zo ongelofelijk naar mijn zin. Vanaf m’n laatste blog ging eigenlijk alles beter. Ik was 1,5 week geleden alleen uit eten geweest omdat ik dacht dat daar ook veel Nederlanders kwamenZ Helaas waren er die avond niet veel maar bleef toch zitten. Toen raakte ik in gesprek met een man die gynaecoloog is en net gepensioneerd. Hij is hier om les te geven in het academisch ziekenhuis en voert operaties uit. Hij heeft ook 5 jaar in Suriname gewoond dus kon me heel veel vertellen.  

De dag erna begon ik om 10u bij Hoop voor kinderen. Eerlijk gezegd met vrij weinig zin. De kindjes hangen echt heel veel aan je en willen zoveel aandacht dat t best pittig is. Heb die dag verschillende activiteiten met ze gedaan en een poos met de directeur gepraat over wat de kinderen meegemaakt hebben. Wat ik allemaal heb gehoord is echt bizar.  Alleen weet ik dat waar ze nu zitten ze het goed hebben. Ondanks dat ik zelf het niet alles vind en af en toe ook m’n bedenkingen heb. 

Toen ik die middag thuis kwam had ik een berichtje van mevrouw S dat ik die dag erna een gesprek zou hebben bij Betheljada! Eindelijk! Savonds ben ik naar Havana lounge gegaan een uitgaansgelegenheid waar veel Nederlanders komen. Alleen toen ik kwam was er nog niemand… Dus zat ik daar alleen aan mn drankje haha. Selfies gemaakt en om mezelf gelachen, altijd leuk! Toen ik dacht het is wel weer welletjes kwamen er vier Nederlanders aan. Waarschijnlijk straalde de blijdschap van me af dat ik Nederlanders zag en zei ik te vrolijk hallo want ik mocht er al snel bij komen zitten. Uiteindelijk blij dat ik ben gegaan want het was hartstikke gezellig!

Vrijdag had ik dus een gesprek bij Betheljada, het gesprek was heel positief en kon wel janken van blijdschap dat ik daar mocht komen om vrijwilligerswerk te doen. Een hele mooie instelling en eindelijk de doelgroep waar ik het liefste mee werk!  Smiddags ben ik naar Hoop voor kinderen geweest. Daar gewandeld met een meisje dat niet kan praten. Ik dacht ik loop met haar naar de supermarkt en haal wat drinken en snoepjes. Buiten hebben we op een parkeerblok gezeten en op een gegeven moment legde ze haar hoofd op mijn schouder en gaf me een kusje op m’n wang. Dat was zo bijzonder! Zoiets kleins, zoveel dankbaarheid. Het zijn dus echt de kleine dingen die het doen. 

Die dag daarna werd ik super vroeg wakker van m’n kotsende buren haha. Helaas wat dunne muren. Maar goed na alle herrie aangehoord te hebben kon ik weer lekker tukken en werd toen om 15u weer wakker. En om 18:45 word het weer donker dus heb die dag he-le-ma-al niks uitgevoerd. Ja wat boodschappen maar zo interessant was dat niet. 

Zondag ochtend ging ik op m’n fietsje naar de kerk. Een Baptistengemeente! Was een super fijne dienst en wel een beetje vergelijkbaar met Nederland. Best bijzonder dat ondanks dat je de mensen niet kent wel een samen gevoel hebt. Dus ook dat deed me weer goed! En smiddags hele middag bij een zwembad gelegen, dat was wat minder? 

En afgelopen maandag begonnen bij Betheljada! Wist niet meer waar ik me moest melden en wist ook niet meer hoe de mevrouw heette bij wie ik me moest melden haha. Dus maar een beetje rond gelopen en kwam ik op een zoldertje uit waar twee Nederlandse studenten druk aan het werk waren. Daar maar een poosje mee gekletst en uiteindelijk snapte iemand naar wie ik op zoek was dus heeft me naar haar toe gebracht. Ik zou gaan werken op groep 1. Een groep met 9 cliënten. De oudste 40 dacht ik en jongste 17. 1 vrouw kan nog vrij veel zelfstandig, maar heeft wel sturing nodig. De cliënten kunnen niet praten maar wel dingen duidelijk maken door te wijzen of bepaalde geluiden te maken. 1 jongen is blind en doof, hij ligt veel op zijn matras en kan lopen samen met begeleiding of kruipt over de grond. In grote lijnen is het vergelijkbaar met Nederland. Alleen waar ik werk in Nederland heb je de zorg voor cliënten, administratie, je kookt, doet de was en de vaat. En hier word er gekookt door een centrale keuken en alle was word ook gedaan dus heb je alleen zorg voor cliënten. Rapportage is er wel maar minimaal. T viel me op dat er eigenlijk elke dag het zelfde staat. Ik denk ook dat dit komt door gebrek aan  kennis.Er is bij Betheljada een activiteiten ruimte en daar gaan ook wat cliënten van mijn groep heen. Maar als ze daar niet heen gaan zitten ze dus de hele dag op hun groep of gaan even een moment naar beneden om te wandelen. Die dag ook met de directeur gesproken en hij vertelde dat ze wel bezig zijn om begeleiding ook activiteiten te laten  doen op de groepen zelf.  Dus voor mij een uitdaging om hierin ook het initiatief te nemen en het voorbeeld te geven. Ik heb afgelopen week ook een middag dienst gedraaid deze is van 13-21u. Maar om 19:15 lagen alle kinderen al op bed. Dus ik vroeg wat er nog moest gebeuren. Was het antwoordt dat we moesten wachten op de nachtdienst.. 1,5uur haha. Dus ben maar gegaan toen. De volgende dag met vier cliënten en begeleiding wezen zwemmen! Dit was heel erg leuk en de cliënten genoten hier heel erg van. Er gingen nog drie andere stagiaire mee dus dat was wel gezellig! 

De terugweg vanaf Betheljada was het heel erg regenachtig. En alle straten stonden binnen no time blank. Was natuurlijk ook weer verdwaald haha. Dat was een nogal onprettige terugweg maar achteraf gezien wel weer een mini avontuurtje. 

Donderdag ging de tijd zowaar heel erg snel bij Betheljada. Het werktempo is namelijk heeeeel anders! Logisch ivm de warmte maar dan alsnog.. Die dag daarvoor was er een cliënt dat in zn eigen braaksel lag. Dat gebeurd wel vaker want hij rumineert. Dus ik had hem gedoucht en hij was zo slapjes. Ik gaf dat door aan m’n collega’s en toen kwam de zorgmanager gelijk. Zij is verpleegkundige. Die avond zijn ze nog naar de dokter geweest en schijnt dat hij dus uitgedroogd was.. ORS gekregen en advies minstens 2 L water per dag. Alleen had ik iets het idee dat dit niet zo nauw werd genomen. Maar had het voor mijn idee al vaak gevraagd of hij al drinken had gehad. En dan wil je ook niet ‘vervelend’ overkomen. Dus ik ben heel erg benieuwd hoe het is als ik maandag weer kom. Ergens wel weer een uitdaging ook. Ik heb t gevoel dat ze me iets meer beginnen te vertrouwen. En ergens begrijp ik t wel, constant vrijwilligers of stagiaires die t allemaal wel denken te weten maar vervolgens toch weer gaan. Maar die donderdag ochtend zijn we naar een hotel geweest met wat cliënten waar we drinken en wat lekkers kregen. Dit is een initiatief vanuit het hotel, dus super leuk! Smiddags heb ik met een aantal cliënten gesnoezeld. Bij Betheljada hebben ze hier een mooie ruimte voor met een waterbed, lampjes en muziek. Savonds gegeten met Nederlandse stagiaires!  Daarmee ga ik dit weekend ook tripjes maken. Dus echt genoeg te doen!!!